Medische voorgeschiedenis/diagnose
Een 57-jarige man met diabetes type 2 en een metabool syndroom kwam voor voedingsadvies om af te vallen en voor een betere gezondheid. Naast metformine om de bloedsuikerspiegel te regelen, kreeg de patiënt ook Belfor en bisoprolol voorgeschreven om de bloeddruk te verlagen. Het voorgeschreven dieet was een gemengd dieet met minder calorieën in combinatie met een actiever dagelijks leven na een terugkeer naar het werk na een langere periode van ziekteverlof (hernia van de tussenwervelschijf).
Samenvatting
Dankzij het afvallen kon er met minder medicijnen toe en verbeterde de stofwisseling, waarmee het doel van de therapie werd behaald.
Het meten van de lichaamssamenstelling met behulp van de seca mBCA onderstreept het positieve behandeltraject. Het afgenomen gewicht blijkt met name duidelijk uit de lichaamscompositiegrafiek (BCC): In iets meer dan een jaar raakte de patiënt 31 kg kwijt. Dit gewichtsverlies ging vergezeld van een relatief geringe afname van skeletspiermassa (2,80 kg) en een spectaculaire afname van relatieve vetmassa (22,30%). Vanwege het geringe verlies van skeletspiermassa en het significante verlies van vetmassa kunnen we hier spreken van een gezond gewichtsverlies.
De stofwisseling van de patiënt kon worden verbeterd door middel van een gezonde gewichtsafname wat betreft vetmassa (iets wat kan worden gemeten met de mBCA).
Medische voorgeschiedenis/diagnose
Een 37-jarige vrouw met diabetes type 2 en ernstig overgewicht (BMI 47,30 kg/m²) heeft verhoogde glycohemoglobine (HbA1c)-waarden: 9,50 %. Tijdens een routineonderzoek in de diabeteskliniek krijgt de patiënte het advies om meer te bewegen en tegelijkertijd haar eetgewoonten te wijzigen om zodoende haar HbA1c-waarden op een normaal peil te brengen.
Samenvatting
Het doel van de therapie werd gerealiseerd door de HbA1c-waarde te verlagen.
Uit de meting van de lichaamssamenstelling met de seca mBCA blijkt echter dat de patiënte te snel was afgevallen als gevolg van een aanzienlijke afname van spiermassa, een afname die om die reden als ongezond moet worden aangemerkt. De hiermee geassocieerde lagere stofwisseling herbergt het risico dat de patiënte weer snel aankomt (jojo-effect). De seca mBCA is daarom het ideale meetinstrument om dergelijke onregelmatigheden te signaleren, ook al lijkt de therapie te zijn aangeslagen.
De informatie uit dit voorbeeld geeft aan dat bij het doel van de therapie verder moet worden gekeken dan alleen naar de HbA1c-waarde. Om te blijven behandelen moet er behalve voor andere eetgewoonten ook aandacht zijn voor het behoud van spiermassa, d.w.z. meer lichaamsbeweging.
Het gebruik van de seca mBCA voor het meten van de lichaamssamenstelling over een bepaalde periode maakt het mogelijk om ongezond gewichtsverlies te signaleren: een voortgezette behandeling vereist gepaste correcties.